Europejski Nakaz Aresztowania a Zasada specjalności
Wśród przepisów regulujących Europejski Nakaz Aresztowania w Kodeksie postępowania karnego znajduje się bardzo intersujący dla wielu art. 607e § 1. Przewiduje on tzw. zasadę specjalności, inaczej mówiąc zasadę ograniczonego ścigania.
Dla osoby zatrzymanej w innym państwie na podstawie Europejskiego Nakazu Aresztowania, która oczekuje na przekazanie, jak również dla adwokata, niezwykle istotne jest ustalenie jakie przestępstwa były podstawą przekazania w trybie ENA. Kluczową rolę odgrywa orzeczenie organu sądowego państwa obcego w przedmiocie wykonania Europejskiego Nakazu Aresztowania.
Dlaczego? Ponieważ z zasady tej wynika po pierwsze: zakaz ścigania i wykonania kary pozbawienia wolności lub innego środka polegającego na pozbawieniu wolności orzeczonej za inne przestępstwa niż te, które stanowiły podstawę przekazania, po drugie zakaz zarządzenia wykonania kary za przestępstwa inne niż te, które były podstawą przekazania. Po trzecie wynika z niej niedopuszczalność orzeczenia kary łącznej obejmującej te kary pozbawienia wolności, które zostały wymierzone za przestępstwa inne niż te, które stanowiły podstawę wydania na podstawie europejskiego nakazu aresztowania. I wreszcie wykluczone jest wprowadzenie do wykonania orzeczenia o tymczasowym aresztowaniu zastosowanym w innych sprawach.
Należy być jednak ostrożnym. Dobry adwokat zawsze musi sprawdzić czy państwo wykonania europejskiego nakazu aresztowania w orzeczeniu o przekazaniu nie złożyło przypadkiem oświadczenia o dopuszczalności ścigania i wykonania kar pozbawienia wolności za wszystkie czyny popełnione przed przekazaniem.
Ochrona wynikająca z zasady specjalności trwa przez 45 dni od prawomocnego zakończenia danego postępowania. W tym terminie należy opuścić terytorium Polski. Zarówno przekroczenie tego terminu, jak i jego dochowanie, a następnie powrót na terytorium Polski skutkują wygaśnięciem ochrony wynikającej z zasady specjalności lub zastrzeżeń dokonanych przez państwo przekazujące.